Saima, hoe lang ben je al dansleerkracht bij Rashata?

Saima: “Ik ben op een speelse manier betrokken geraakt bij de danswerking. Als negenjarige nam ik deel aan de danslessen op Luchtbal. En daarna ben ik als vrijwillig(st)er op mijn 13de sporadisch een dansles beginnen overnemen als één van onze leerkrachten afwezig was. Toen ik 15 à 16 was, nam ik het serieuzer en heb ik ook extra stappen ondernomen om een betere vrijwillig(st)er en leerkracht te worden, zoals het volgen van een animatorcursus. Dat is ondertussen al tien jaar geleden!”

Dus jullie dansen beiden al van toen jullie klein waren?

Nadia: “Klopt. Ik ben er van bij het prille begin bij. Rashata is ontstaan uit het project ‘Vecht & Danssport’ via een projectsubsidie bij JES Antwerpen, vervolgens werd het LB Crew en sinds 2016 of 2017 is het Rashata. Dansen is een deeltje van mijn leven. Maar ik durf niet zeggen dat ik heel mijn leven ga blijven dansen. Voorlopig dans ik nog graag bij deze groep en zet ik met veel plezier mijn schouders onder een event zoals DanceDust.”

Hoe zou je het event omschrijven?

Saima: “DanceDust biedt een podium aan dansgroepen en creëert ontmoeting en uitwisseling tussen jongeren. We willen laten zien hoe groot en divers de danswereld is en hoe hard dans bijdraagt tot jouw zelfontwikkeling. Het is ontstaan door vrijwilligers maar we krijgen omkadering en professionele ondersteuning vanuit JES. Op 5 november organiseerden we het voor de 7^de keer!”

Jullie hebben mee gedanst met jullie dansgroep op de eerste editie van DanceDust en de volgende editie waar jullie al mee aan het organiseren. Hoe was dat?

Saima: “In vergelijking met de eerste editie wordt het nu nog veel meer gedragen door vrijwilligers. Mijn zus en ik dansten met de eerste editie mee via onze dansgroep, dat was ons eerste contact met DanceDust. En toen werden we gevraagd of we mee wouden helpen met het organiseren van de volgende editie. Ik weet nog dat we op de eerste meeting aanwezig waren en dat wij echt niets zeiden. Wij waren muisstil! Ik was toen 14-15 jaar. Maar ik kreeg direct de taak als backstagemanager en in die rol ben ik blijven groeien.”

Van waar komt zoveel engagement?

Saima: “Het gevoel dat je iets aan het doen bent, dat je iets zelf aan het realiseren en organiseren bent. Daar doe je het voor. We kwamen terecht in leuke groep, een groep die het de moeite maakte om deel vanuit te maken. Het dansen zelf is leuk, maar ook het organiseren, een rol te hebben tijdens zo’n event…

Een aantal jaar geleden maakte een jongerencoach van JES de connectie met de studiowerking en een jeugdcultuurmedewerker. Zo brachten ze twee groepen samen die allebei interesse hadden in muziek. Naar aanleiding van 30 jaar JES hebben we een optreden in mekaar gestoken: wij dansten op een song die de jongeren in de studio hadden gemaakt. Een tijdje later dienden we via een projectoproep vanuit JINT een dossier in om met z’n allen naar Portugal te gaan. Toen is er een echte connectie ontstaan. We leerden Desmond kennen, de huidige jeugdcultuurmedewerker van JC De Branderij, en andere jongeren van de studio. Alles zat daar zo goed, wat een vibe en dynamiek. Na Portugal organiseerden we regelmatig activiteiten, we zijn ook eens naar de studiowerking van JES Brussels gegaan, we gingen samen op kamp. We praatten en lachten veel, we waren een hechte groep. En toen groeiden we een beetje uit mekaar. We zijn groot geworden. Groeiden elk in ons eigen ding. Maar die connecties gaven ons wel een boost om verder te blijven gaan.”

Nadia: “Ik werd vooral meegetrokken door mijn zus. Maar als je dan jongeren ziet optreden die dat voordien nog nooit hebben gedaan en die de kans krijgen om hun talenten te tonen, daar sta je van te kijken. Wij vinden het met onze dansgroep Rashata elke keer opnieuw leuk om te mogen optreden. Dan ken je het gevoel en weet je hoe goed dat voelt. Door DanceDust kunnen we jongeren de kans geven om hun talenten te showen, wat niet altijd wordt geapprecieerd. Jongeren krijgen te weinig appreciatie voor hun kunsten. Wij organiseren dit event voor hen zodat ze hun talenten en de weg ernaar toe kunnen laten zien. Het gaat om Antwerps talent. Jongeren die op een podium staan met hun beste moves, die hun gevoel en talent kunnen najagen zonder oordelen en vooroordelen van anderen rondom hen.”

Saima Sorgho

Nadia Sorgho