‘Investeren in meisjes is investeren in een sterkere samenleving’
Met het project M-Power empoweren een 10-tal meisjes tussen 15 en 25
jaar zichzelf door zich samen te verdiepen in thema’s die voortvloeien uit
het Power-event.
Meisjes
ervaren in onze stad heel wat onzichtbare drempels. M-Power wil samen met de
meisjes deze drempels in kaart brengen en bespreekbaar maken, zodat de drempels
in de toekomst minder hoog zullen liggen.
In Antwerpen brachten we op de internationale vrouwendag 70 jonge vrouwen bij elkaar om te debatteren over ruimte voor meisjes, seksualiteit, veiligheid en jeugdwerk. Wat vinden zij belangrijk? Waar liggen ze wakker van? En hoe kunnen we onze activiteiten nog meer op meisjes afstemmen?
Nood aan eigen bewegingsruimte
“Soms moeten we privé en apart met de meisjes zijn. Want er zijn dingen die ik niet kan bespreken als er jongens aanwezig zijn.”
Lees meer
“Ik wil mezelf kunnen zijn. Dit kan enkel door een aparte meisjeswerking.”
“Het is belangrijk om af en toe activiteiten met de jongens te doen. Via jeugdwerking kan ik in een veilige context mannelijke vrienden hebben.”
“Van mijn ouders mag ik wel naar de jeugdwerking omdat de activiteiten gescheiden zijn. Anders zou ik na school direct naar huis moeten.” Iris, ex-
EVC-medewerker, vertelt: “We merken dat veel meisjes nood hebben aan een aparte meisjeswerking. Meisjes hebben vaak andere interesses dan jongens. Zo’n aparte meisjeswerking geeft hen dan een soort mentale veiligheid, een plek waar ze echt zichzelf kunnen zijn. We bereiken hiermee meisjes die we anders niet zouden bereiken.”
Seksualiteit
“Ik heb het gevoel dat ik enkel met mijn jeugdwerker over seks kan praten.”
Lees meer
“Meisjes en vrouwen krijgen niet dezelfde behandeling als jongens en mannen.”
“Ik heb heel vaak het gevoel dat meisjes en vrouwen als minderen worden beschouwd in onze maatschappij.”
“Bepaalde roddels zorgden ervoor dat mijn imago als meisje is geschonden in de buurt of bij de jeugdwerking.” Radia, ex-
jocoach, voegt eraan toe: “We merken dat het voor jonge vrouwen niet gemakkelijk is om over seksualiteit te praten. Het thema dient het best besproken te worden in een kleine en veilige groep. Er is veel nood om hierover te spreken en tegelijk niet altijd veel ruimte om dit diepgaand op te pakken. We nemen dit zeker mee naar de toekomst om hiervoor ruimte te blijven creëren binnen de werkingen. We nodigden voor het event Jong & van zin uit, zij kunnen hierin een interessante partner zijn.”
Een gevoel van veiligheid
“Ik heb zelf ooit slachtoffer van agressie
geweest. Dat heeft mijn leven echt veranderd. Ik denk dat wij vanuit het
jeugdwerk een rol kunnen spelen in preventie. Bijvoorbeeld door dames te
wapenen met zelfvertrouwen en skills om bepaalde situaties in te schatten en op
te lossen.”
Lees meer
“Naast fysieke onveiligheid wordt er te weinig gesproken over mentale veiligheid, zoals hoe ga je om met verbale agressie, pesten, stalken, intimidatie enz. Zowel in de departementen onderwijs als in het jeugdwerk ligt hier veel werk.”
“Ik denk dat we ook met jongens in gesprek moeten gaan en hen informeren over wat er leeft. Ook zij zijn vaak slachtoffer van fysieke of mentale onveiligheid.” Daphne,
EVC-medewerker, zat mee rond de tafel: “Ik ben geschrokken van hoeveel nare getuigenissen er naar boven kwamen. Bijna alle dames aan tafel hadden ervaringen met geweld of agressie. Anderzijds ben ik wel blij dat de dames met hun verhaal naar buiten kwamen. Er was niet genoeg tijd om elk gesprek tot in de diepte uit te praten. Dit geeft me nog meer reden om hiermee aan de slag te gaan en het thema niet uit het oog te verliezen!”
Buiten de lijntjes kleuren
“Dankzij
het jeugdwerk heb ik ervaring opgebouwd in het werkveld. Dit kan ik gebruiken
op mijn cv.”
Lees meer
“Via de vertrouwde context van het jeugdwerk heb ik op vlak van vluchtelingenwerk mijn steentje kunnen bijdragen.”
“Het werken met vluchtelingen was een onvergetelijke ervaring. Ik raad elke jeugdwerker aan om zoiets met zijn/haar jongeren te doen.”
“Investeren in meisjes is investeren in een sterkere samenleving” Yamina, jeugdwerkster vertelt: “Uit onderzoek blijkt dat meisjes vanaf een bepaalde leeftijd hun ding niet meer vinden in standaard jeugdwerk of een klassieke woensdagnamiddagwerking. Ze krijgen een honger naar meer: maatschappelijk engagement opnemen, projecten opstarten, hun horizon verbreden…”
“Diezelfde honger merkten we bij onze meisjeswerking in De Branderij in Borgerhout. We gingen al
aan de slag in een crèche om werkervaring op te doen en organiseerden activiteiten voor vluchtelingen. De meisjes nemen telkens zelf het project in handen en hebben daardoor echt het gevoel dat ze een verschil kunnen maken.”, aldus Yamina.
Filip Balthau, coördinator JES Antwerpen, vat de dag samen:
“Samen met jongeren denken we de laatste jaren veel na over de positie van meisjes binnen onze jeugdwerkingen en hoe het nóg beter kan. De noden en wensen van onze JES-meisjes zijn duidelijk: er moet blijvend en meer geïnvesteerd worden in aandacht en veilige ruimte voor dames in de stad.”
“Meisjes willen niet enkel gelijke kansen tijdens de vrije tijd, maar ook in het onderwijs, opleidingen en de arbeidsmarkt. Meisjes krijgen hun agenda beleidsmatig minder snel op de kaart. Dit in tegenstelling tot jongens, die meer zichtbaar zijn in de publieke ruimte en bijgevolg in het oog springen van beleidsmakers. Dus blijven ijveren voor ruimte voor meisjes is broodnodig.”